Le ballon de baudruche de la non-marche à Cuba (Version française: Appuyez sur CC sur l’écran vidéo, sélectionnez la langue et de reproduire. Texte français peut être lu ci-dessous).

Il palloncino della non marcia a Cuba (Versione italiana: cliccare CC sul video, selezionare la lingua e riprodurre. Potete leggere il testo in italiano più in basso).

Η ΦΟΥΣΚΑ ΜΙΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ CC ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΕ. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ).

Die Blase des Nicht-Protestmarsches in Kuba (Für die deutsche Version bitte über dem Bildschirm „CC“ anklicken, die Sprache wählen und wiedergeben. Der deutsche Text ist auch auf dieser Seite weiter unten zu finden).

Descargar vídeo en formato MP4 (Botón derecho „Guardar enlace como ….“)

En dispositivo movil mantener pulsado el enlace anterior hasta que aparezca el menú con la opción de descargar.

Ver este mismo video en YouTube

Coordinación de subtitulaciones: Antonio García Moreno.

Die Sendung „Lektionen der Manipulation“ auf Cubainformación TV

Die Blase des Nicht-Protestmarsches in Kuba

Übersetzung und Untertitel: Klaus Lehmann

José Manzaneda, Koordinator von Cubainformación: Hunderte von Nachrichten haben seit Wochen in den Mainstream-Medien in aller Welt über die -so angekündigte-„große Mobilisierung der Opposition“ vom 15. November in Kuba berichtet (1).

Doch am Montag, dem 15. November, geschah in Kuba gar nichts (2). Es gab keine Proteste gegen die Regierung. Es stimmt, dass der Marsch illegal war, da er nach Ansicht der kubanischen Behörden von der US-Regierung unterstützt und angeleitet wurde, die ihren Wirtschaftskrieg gegen die Insel fortsetzt. Aber wenn der Protest der Bevölkerung so groß ist, wie uns gesagt wird, wie kommt es dann, dass es keine Protestversuche gab?

Die Tageszeitung „El País“ bestätigte dies: Sie erklärte, dass „die Oppositionsplattform“ die Menschen „aufgefordert“ habe, „in weißer Kleidung auf die Straße zu gehen“, um ihren Protest zu bekunden. Aber „tagsüber“, so die Zeitung, gab es „sehr wenige weiße Hemden“. Eine andere Möglichkeit war „Applaudieren“ oder „das Schlagen auf Töpfe und Pfannen“. Aber „im Moment“, so schlussfolgerte „El País“, gibt es“sehr wenig davon, wenn überhaupt“ (3).

Es stimmt, dass die „dissidente“ Führung beobachtet und vor einer möglichen Verhaftung gewarnt wurde. Aber was ist mit den Tausenden von Menschen, die, wie man uns versicherte, auf die Straße gehen würden und die seit einem Monat von dem Aufruf wussten?

Sie waren zu triumphalistisch. Um ihr Versagen und ihre Lügen zu erklären, greifen sie nun zu weiteren Lügen (4).

Es ist die Rede von der „repressiven Artillerie“, den „heftigen Schikanen“ (5), der „Repression“, der „Unterdrückung“ (6), als Erklärung für den „Nicht-Protestmarsch“. Aber die „repressivsten“ Bilder, die uns geboten werden, sind die Verhaftung eines Mannes, der schreit und ohne jegliche Gewaltanwendung zu einem Polizeiwagen gebracht wird (7).

Tausendmal lesen wir, dass es „einen massiven Polizeieinsatz“ (8) gab. Aber die Polizei, die wir auf den Straßen sehen, schaut ruhig zu und trägt nicht einmal Einsatzkleidung (9). Der Vergleich mit anderen Szenarien in der Welt ist peinlich.

Der Anführer des „Marsches“, Yunior García, hatte in Voraussicht des Scheiterns angekündigt, dass er am Sonntag allein marschieren würde. An diesem Tag berichtete er, dass er „in seinem Haus eingesperrt“ sei (10). Alle Medien gaben eine einzige Version wieder: dass er von der Polizei „eingesperrt“ wurde. Aber war die Frau aus seiner Nachbarschaft, die an seine Tür kam, um ihm zu sagen, dass er ein Kollaborateur der US-Regierung sei, eine Polizistin (11)? Waren die in der Mehrheit jungen Nachbarinnen und Nachbarn, die in seiner Straße revolutionäre Lieder sangen (12), Polizisten? Garcia hatte einfach nicht den Mut, auf die Straße zu gehen und sich den Menschen zu stellen, die unter der von seinen Paten verhängten Blockade litten.

Wie bei den Protesten im Juli war die Fälschung von Identitäten auf Fotos wie bei den Juliprotesten erneut eine Methode der Manipulation in der Mainstream-Presse. Sowohl „El País“ (13) als auch CNN (14) veröffentlichten Fotos von Anhängern der Regierung, um den angeblichen „Marsch der Opposition“ zu illustrieren.

Fazit: Der kubanische 15 N war ein Luftschloss, eine auf Lügen basierende Konstruktion. Und auch auf einer Menge Zensur. Die Medien berichteten nur über die „Anti-Castro“- Kundgebungen in der ganzen Welt (15) und verschwiegen mehr als 80 Solidaritätsbekundungen mit der kubanischen Revolution, mehrere davon in den USA (16), neun in Spanien (17). Am 15. selbst., als die Flughäfen geöffnet wurden, traf die US- Karawane der „Pastors for Peace“ mit einer Lieferung von Medikamenten und Lebensmitteln in Kuba ein (18). Schweigen in den Medien.

Und Schweigen über die wirklich große Nachricht dieses 15. November in Kuba. Nämlich dass dieses kleine, arme, umzingelte und blockierte Land im Süden das erste Land der Welt ist, das seine Schulen für gegen Covid-19 geimpfte Kindern öffnet (19). Und dies mit Impfstoffen, die von seinen öffentlichen Unternehmen entwickelt und hergestellt werden. Etwas noch nie Dagewesenes, etwas wirklich Relevantes, etwas, das für die Menschheit von Interesse ist. Und vor allem: etwas Reales. Keine künstlich erzeugte Blase wie die „großen Oppositionsmobilisierung“ vom 15. November in Kuba.

El globo de la no marcha en Cuba

José Manzaneda, coordinador de Cubainformación.- Han sido cientos de noticias durante semanas, en los principales medios de todo el mundo, sobre la “gran movilización opositora” del 15 N -así se anunciaba- en Cuba (1).

Pero el lunes 15 de noviembre, en Cuba, no ocurrió nada (2). No hubo protestas contra el gobierno. Cierto que la marcha era ilegal, por estar –según las autoridades cubanas- apoyada y dirigida por el gobierno de EEUU, que sigue con su guerra económica contra la Isla. Pero si la contestación popular es tan grande como nos dicen, ¿cómo es que no hubo conatos de protesta?

Lo reconocía el diario “El País”: explicaba que “la plataforma opositora” había “pedido a la gente” salir “a las calles con ropa blanca”, como mensaje de protesta. Pero, “durante el día -aseguraba el rotativo- muy pocas camisas blancas”. Otra forma era “aplaudir” o hacer “caceroladas”. Pero “de momento –concluía “El País”- de esto muy poco, o nada” (3).

Es cierto que la dirigencia “disidente” fue vigilada y advertida de una posible detención. Pero ¿y el pueblo, las miles de personas que –nos aseguraban- iban a salir a las calles y conocían, desde hace un mes, la convocatoria?

Les sobró triunfalismo. Y ahora, para explicar su fracaso y sus mentiras, recurren a más mentiras (4).

Nos hablan de la “artillería represora”, el “feroz hostigamiento” (5), la “represión”, la “opresión” (6), como explicación de la “no marcha”. Pero las imágenes más “represivas” que nos ofrecen son la detención de un hombre que grita y es llevado a un coche policial sin apenas violencia (7). Leemos mil veces que hubo “un despliegue policial masivo“ (8). Pero la policía que vemos en las calles vigila con tranquilidad y no porta siquiera material antidisturbios (9). La comparación con otros escenarios del mundo es sonrojante.

El cabecilla de la “marcha”, Yunior García, previendo su fracaso, había anunciado que marcharía el día anterior, el domingo, en solitario. Ese día, denunciaba que le habían “encerrado en su casa” (10). Todos los medios reprodujeron una única versión: que estaba “encerrado” por la policía. Pero ¿era policía la mujer de su comunidad que se acercó a su puerta a decirle que era un colaborador del gobierno de EEUU (11)? ¿Eran policías las vecinas y vecinos, jóvenes la mayoría, que cantaban en su calle temas revolucionarios (12)? Sencillamente, García no tuvo el valor suficiente para salir a la calle y enfrentarse al pueblo que sufre las penurias del bloqueo impuesto por sus padrinos.

La suplantación de identidades, en las fotografías, volvió a ser, como en las protestas de julio, método de manipulación en la gran prensa. Tanto “El País” (13) como CNN (14) publicaban fotos de personas partidarias del gobierno para ilustrar la supuesta “marcha opositora”.

Conclusión: el 15 N cubano fue un castillo en el aire, una construcción a base de mentiras. Y también de mucha censura. Los medios informaron solo de las concentraciones “anticastristas” en el mundo (15), silenciando más de 80 actos de solidaridad con la Revolución cubana, varios de ellos en EEUU (16), nueve en el Estado español (17). El mismo día 15, con la apertura de aeropuertos, llegaba a Cuba la caravana estadounidense de “Pastores por la Paz”, con un cargamento de medicinas y alimentos (18). Silencio mediático.

Y silencio, también, sobre la verdadera gran noticia de este 15 de noviembre en Cuba. Que este pequeño país del Sur, pobre, cercado y bloqueado, es la primera nación del mundo que abre sus escuelas con la población infantil vacunada contra la Covid-19 (19). Y con vacunas creadas y fabricadas por sus empresas públicas. Algo inédito, algo verdaderamente relevante, algo de interés para la humanidad. Y, sobre todo, algo real. No un globo inflado, como el de la “gran movilización opositora” del 15 N en Cuba.

Espace „Leçons de manipulation“ dans Cubainformación TV

Le ballon de baudruche de la non-marche à Cuba

José Manzaneda, coordinateur de Cubainformacion

Traduction et sous-titres : Rose-Marie LOU

– Il y a eu des centaines d’articles pendant des semaines, sur les principaux médias du monde entier, à propos de la „grande mobilisation de l’opposition“ du 15 N -ainsi annoncée- à Cuba (1).

Mais le lundi 15 novembre, à Cuba, il ne s’est rien passé (2). Il n’y a pas eu de manifestations contre le gouvernement. Il est vrai que la marche était illégale car, selon les autorités cubaines, elle était soutenue et dirigée par le gouvernement des États-Unis, qui poursuit sa guerre économique contre l’île. Mais si le mécontentement populaire est aussi grand qu’on nous le dit, comment se fait-il qu’il n’y ait pas eu de tentatives de manifestation ?

Le quotidien „El Pais“l’a reconnu : il a expliqué que „la plate-forme d’opposition“ avait „demandé aux gens“ de sortir „dans les rues vêtu de blanc“, comme message de contestation. Mais, „pendant la journée, a assuré le journal, on a vu très peu de chemises blanches“. Une autre façon était d’“applaudir“ ou faire des „concerts de casseroles“. Mais „pour le moment –concluait „El Pais“- il n’y a eu pas grand-chose, ou rien“ (3).

Il est vrai que la direction „dissidente“ a été surveillée et avertie d’une possible arrestation. Mais qu’en est-il du peuple ?des milliers de personnes qui, nous assurait-on, allaient sortir dans les rues et connaissaient l’appel, depuis un mois ?

Ils ont débordé de triomphalisme. Et maintenant, pour expliquer leur échec et leurs mensonges, ils recourent à encore plus de mensonges (4).

On nous parle de „l’artillerie répressive“, du „harcèlement féroce“ (5), de la „répression“, de l'“oppression“ (6), comme explication de la „non-marche“. Mais les images les plus „répressives“ qu’ils nous offrent sont l’arrestation d’un homme qui crie et est conduit à une voiture de police sans la moindre violence (7). Nous lisons mille fois qu’il y a eu „un déploiement policier massif“ (8). Mais la police que nous voyons dans les rues surveille dans le calme et ne porte même pas d’équipement anti-émeute (9). La comparaison avec d’autres scénarios dans le monde est indécente. Le meneur de la „marche“, Yunior Garcia, prévoyant son échec, avait annoncé qu’il marcherait la veille, dimanche, en solitaire. Le jour-même, il a dénoncé avoir été „enfermé dans sa maison“ (10). Tous les médias ont reproduit l’unique version : qu’il était „enfermé“ par la police. Mais est-ce que la femme du quartier qui s’est approchée de sa porte pour lui dire qu’il était un collaborateur du gouvernement des États-Unis était un agent de police (11) ? Les voisines et voisins, jeunes pour la plupart, qui chantaient dans sa rue des thèmes révolutionnaires (12) étaient-ils des policiers ? Garcia n’a tout simplement pas eu le courage de sortir dans la rue et d’affronter le peuple qui souffre les pénuries dues au blocus imposé par ses sponsors.

L’usurpation d’identités, sur les photos, est redevenue, comme lors des manifestations de juillet, une méthode de manipulation dans la grande presse. Tant „El Pais“ (13) que CNN (14) ont publié des photos de partisans du gouvernement pour illustrer la soi-disant „marche des opposants“.

Conclusion : le 15 N cubain était un château de cartes, une construction à base de mensonges. Et aussi de beaucoup de censure. Les médias n’ont fait état que des rassemblements „anticastristes“ dans le monde (15), passant sous silence plus de 80 actions de solidarité avec la Révolution cubaine, dont plusieurs aux États-Unis (16), neuf dans l’État espagnol (17). Le jour-même, le 15 novembre avec l’ouverture d’aéroports, est arrivée à Cuba la caravane étatsunienne“Pasteurs pour la Paix“ avec une cargaison de médicaments et de nourriture (18). Silence médiatique.

Et silence, aussi, sur la vraie grande nouvelle de ce 15 novembre à Cuba. Que ce petit pays du Sud, pauvre, encerclé et sous blocus, est la première nation au monde à ouvrir ses écoles avec la population infantile vaccinée contre la Covid-19 (19). Et avec des vaccins créés et fabriqués par ses entreprises publiques. Quelque chose d’inédit, quelque chose de vraiment pertinent, quelque chose d’intéressant pour l’humanité. Et surtout, quelque chose de réel. Pas un ballon de baudruche, comme celui de la „grande mobilisation de l’opposition“ du 15 N à Cuba.

Il palloncino della non marcia a Cuba

José Manzaneda, coordinatore di Cubainformación

Traduzione: Francesco Monterisi

Sono state centinaia le notizie, da settimane, sui principali media di tutto il mondo, sulla “grande mobilitazione dell’opposizione” del 15 N -così si annunciava – a Cuba (1).

Ma lunedì 15 novembre, a Cuba, non è successo nulla (2). Non ci sono state proteste contro il governo. È vero che la marcia era illegale, perché era – secondo le autorità cubane – sostenuta e diretta dal governo USA, che continua la sua guerra economica contro l’isola. Ma se la contestazione popolare è così grande come ci dicono, come mai non ci sono stati tentativi di protesta?

Il quotidiano „El País“ lo ha riconosciuto: spiegava che „la piattaforma di opposizione“ aveva „chiesto alla gente“ di uscire „in strada indossando abiti bianchi“, come messaggio di protesta. Ma, „durante il giorno -assicurava il giornale- pochissime camicie bianche“. Un altro modo era „applaudire“ o „battere le pentole“. Ma «per il momento – concludeva „El País“ – di questo pochissimo, o nulla” (3).

È vero che la dirigenza „dissidente“ è stata controllata e avvertita di un possibile arresto. Ma che dire del popolo, delle migliaia di persone che -ci assicuravano- sarebbero scese in strada e sapevano, da un mese, della convocazione?

Un eccesso di trionfalismo. E ora, per spiegare il loro fallimento e le loro menzogne, ricorrono a più menzogne (4).

Ci parlano dell’“artiglieria repressiva”, della “feroce molestia” (5), della “repressione”, dell’“oppressione” (6), come spiegazione della “non marcia”. Ma le immagini più “repressive” che ci offrono sono l’arresto di un uomo che urla e viene portato su un’auto della polizia senza alcuna violenza (7). Leggiamo mille volte che c’è stato „un massiccio dispiegamento di polizia“ (8). Ma la polizia che vediamo per le strade vigila con calma e non porta nemmeno attrezzatura antisommossa. (9) Il confronto con altri scenari nel mondo è imbarazzante.

Il capetto della „marcia“, Yunior García, prevedendo il suo fallimento, aveva annunciato che avrebbe marciato il giorno prima, domenica, da solo. Quel giorno, denunciavache lo avevano „rinchiuso in casa sua“ (10). Tutti i media hanno riprodotto un’unica versione: che fosse „rinchiuso“ dalla polizia. Ma era della polizia la donna della sua comunità che si è avvicinata alla sua porta per dirgli che era una collaboratrice del governo USA (11)? Erano della polizia i vicini/e, per la maggior parte giovani, che cantavano nella sua strada canzoni rivoluzionarie (12)? García, semplicemente, non ha avuto il sufficiente coraggio di scendere in strada e affrontare il popolo che soffre le difficoltà del blocco imposto dai suoi padrini.

Il furto di identità, nelle fotografie, è tornato ad essere, come nelle proteste di luglio, un metodo di manipolazione nella grande stampa. Sia „El País“ (13) che CNN (14) pubblicavano foto di sostenitori del governo per illustrare la presunta „marcia dell’opposizione“.

Conclusione: il 15 N cubano è stato un castello in aria, una costruzione basata sulla menzogna. E anche tanta censura. I media hanno riportato solo le concentrazioni “anticastriste” nel mondo (15), tacendo i più di 80 atti di solidarietà con la Rivoluzione cubana, vari di essi negli USA (16), nove nello Stato spagnolo (17). Lo stesso giorno 15, con l’apertura degli aeroporti, arrivava a Cuba la carovana USA dei “Pastori per la Pace”, con un carico di medicinali e alimenti (18). Silenzio mediatico.

E silenzio, anche, sulla vera grande notizia di questo 15 novembre a Cuba. Che questo piccolo Paese del Sud, povero, assediato e bloccato, è la prima nazione al mondo ad aprire le sue scuole con la popolazione infantile vaccinata contro il Covid-19 (19). E con vaccini creati e prodotti dalle loro aziende pubbliche. Qualcosa di inedito, qualcosa di veramente rilevante, qualcosa di interesse per l’umanità. E, soprattutto, qualcosa di reale. Non un palloncino gonfiato, come quello della „grande mobilitazione dell’opposizione“ del 15N a Cuba.

Η ΦΟΥΣΚΑ ΜΙΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ

JOSEMANZANEDA, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ CUBAINFORMACION – YΠΗΡΞΑΝ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ, ΣΤΑ ΚΥΡΙΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ «ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ», 15 N ΟΠΩΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ- ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ (1).
ΌΜΩΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΤΙΠΟΤΑ (2). ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ, ΓΙΑΤΙ -ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΒΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ- ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ. ΑΝ ΟΜΩΣ Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΟΣΟ ΜΑΣ ΛΕΝΕ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ;

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ELPAIS» ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ: ΕΞΗΓΩΝΤΑΣ ΟΤΙ «Η ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ» «ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» ΝΑ ΒΓΕΙ «ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΛΕΥΚΑ ΡΟΥΧΑ», ΩΣ ΜΗΝΥΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ. ΌΜΩΣ, «ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ», ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ «ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΛΕΥΚΑ ΠΟΥΚΑΜΙΣΑ». ΈΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΗΤΑΝ ΝΑ «ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΠΑΛΑΜΑΚΙΑ» Η «ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ». ΑΛΛΑ „ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ -“ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ Η „ELPAIS“ – ΠΟΛΥ ΛΙΓΟ Η ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ „(3).

ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ «ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΩΝ» ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΛΛΗΨΗ. ΌΜΩΣ Ο ΛΑΟΣ; ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΑΝ- ΟΤΙ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ;

ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ Η ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΑ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΨΕΜΑΤΑ (4).

ΜΑΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ «ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ» , «ΣΚΛΗΡΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ» (5), «ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ» ΚΑΙ «ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ» (6), ΩΣ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ».ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ «ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ» ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΒΙΑ (7). ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ ΥΠΗΡΞΕ «ΜΑΖΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ» (8). ΑΛΛΑ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΗΡΕΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΚΑΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΑΡΑΧΩΝ. (9) Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΛΛΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ .

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ «ΠΟΡΕΙΑΣ» YUNIORGARCIA, ΠΡΟΕΞΟΦΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ, ΕΙΧΕ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΜΟΝΟΣ. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ, ΚΑΤΗΓΓΕΙΛΕ ΟΤΙ ΤΟΝ «ΚΛΕΙΔΩΣΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ» (10). ΌΛΑ ΤΑ ΜΜΕ ΑΝΑΠΑΡΗΓΑΓΑΝ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΕΚΔΟΧΗ: ΟΤΙ ΤΟΝ «ΚΛΕΙΔΩΣΕ» Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ. ΌΜΩΣ, ΗΤΑΝ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (11); ΉΤΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΣΕΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΝΕΟΙ, ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ (12); ΑΠΛΩΣ ΟGARCIAΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΟΙ ΠΑΤΡΟΝΕΣ ΤΟΥ.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗ «ΜΟΝΤΑΖΙΕΡΑ» ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ, ΜΕΘΟΔΟΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΜΕ. ΤΟΣΟ Η «ELPAIS» (13) ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟ CNN (14) ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΩΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ «ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΤΟ ΚΟΥΒΑΝΙΚΟ 15N ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΑΣΤΡΟ ΧΤΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ, ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΜΕ ΠΟΛΥ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΜΟΝΟ ΤΙΣ «ΑΝΤΙ-ΚΑΣΤΡΟ» ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ (15), ΑΠΟΣΙΩΠΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 80 ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΗΠΑ (16), ΕΝΝΕΑ ΣΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ (17). ΑΝΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 15, ΜΕ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ, ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ «ΠΑΣΤΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ», ΜΕ ΦΟΡΤΙΟ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ (18). ΤΑ ΜΜΕ ΣΙΩΠΗΣΑΝ.

ΣΙΩΠΗ ΕΠΙΣΗΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΝΕΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ 15ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ. ΌΤΙ ΑΥΤΗ Η ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ, ΦΤΩΧΗ, ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ COVID-19 (19). ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ. ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΙΝΟ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΣΚΑ, ΟΠΩΣ Η «ΜΕΓΑΛΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ» 15Ν ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ.

Netzwerk Cuba – informationsbüro – e.V.

Solidarität ist die Zärtlichkeit der Völker (Che Guevara)

Die Blase des Nicht-Protestmarsches in Kuba – El globo de la no marcha en Cuba (+Français/Italiano/Ελληνικά/Deutsch)

Die Blase des Nicht-Protestmarsches in Kuba

El globo de la no marcha en Cuba

Le ballon de baudruche de la non-marche à Cuba

Il palloncino della non marcia a Cuba

Η ΦΟΥΣΚΑ ΜΙΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ

Anstehende Veranstaltungen

Berlin: Die neue Generation kubanischer Fotograf:innen

2. kubanische Filmtage in Düsseldorf